AksinBike: Gözlerinizin içine bakın.

Bugün yaşlı bir teyzeye otobüste yer verdim.Nasıl şaşırdı,nasıl sevindi anlatamam.

Üç arkadaşlardı.İkisi oturuyordu.

Ve ben geç farkettiğimi sandım,cam kenarında oturduğumdan ve o tarafa bakmadığından dolayı.(Öyle değilmiş)Kusura bakmayın yeni gördüm falan dedim.

Yaşlı teyzeciğimiz ilk başta aa yok yavrum sen otur falan bile dedi.

Sonra üç teyzecik bana dua etmeye başladı.

Ne demek olması gereken şey bu zaten dedim.

'Gençler bizi artık görmezden geliyorlar.Bu içimizde büyük bir yara.'dedi.

'Bir gün onlarda yaşlanacak.'dedim.

Şirin şirin gülümsedi.

Açıkcası ne zaman bir yaşlıya yardım etsem aynı tepkiyi alıyorum.Şaşırıyorlar.Şaşırmalarına ben şaşırıyorum.Üzüldüm bugün.Demek ki cidden yolunda gitmeyen bir şeyler var.

Bu ara 'iletişim'konusu kafamı kurcalıyor.

İnsanları inceliyorum ve iletişim kuramadıklarını görüyorum.

Merhaba demeden soracakları şeyi sorup gidiyorlar mesela.

Ya da konuşuyorlar ama birbirlerinin isimlerini dahi bilmiyorlar.

İnsanlar işleri düşmedikçe hiç kimseyi tanımıyorlar.

Tanışmıyorlar.

Oysa bu çok hoş bir şey.

Denemeli denemeyenler.

En basitinden otobüs şöförüne iyi akşamlar vs demeyi deneyin.

Ya da okuldaki görevlilere,temizlikçilere gülümseyerek 'günaydın'.

Cevap vermeyenlerde oluyor tamam.Ama yinede söyleyin.

İnsanların birbirleri için iyi dilekler dilemesi kadar güzel bir şey yok.

Bugün bunu bir kez daha anladım.

O enerjiyi hissetmek müthiş bir şey.

Gittiğimiz yolun üstünde bir park varmış.

Mutlaka oraya git gittin mi hiç?Çok güzel dedi.

Hayır gitmedim dedim.

Sonra anlattı da anlattı parkı.

Kesinlikle gideceğim ve aklıma siz geleceksiniz dedim.

Yine şirin şirin gülümsedi.

Bir daha asla göremeyeceğim bir surat.

Asla duyamayacağım bir ses.

Gözlerinin içine baktım.

Yorgun olsa dahi cıvıl cıvıldı.

Gülümsedim.

Kimden ne öğreneceğiniz hiç belli olmuyor.!

..

'Tüm dileklerin gerçek olur umarım.'dedi sonra.

Sonra indi ve gitti..